“Ümmetimden gerçek müflis, kıyamet günü namazla, oruçla, zekâtla gelir. Şuna sövmüş, buna iftira etmiş, bunun malını yemiş, şunun kanını dökmüş, bunu dövmüş, buna şu iyiliğinden, şuna şu iyiliğinden verilir. Eğer iyilikleri (verilmesi gerekenlere) yetmeden tükenirse, borçlu olduğu kimselerin hatalarından alınır ve ona verilir. Sonra da cehenneme atılır.”
(Müslim, “Birr”, 59)